bərhəm

<fars.>: bərhəm etmək köhn. – pozmaq, dağıtmaq, bərbad etmək. Visaliyardan etdin büsatım bərhəm, ey gərdun! S. Ə. Şirvani; bərhəm olmaq köhn. – pozul- maq, dağılmaq, qarışmaq, bərbad olmaq. Bərhəm olur dərdlər, qəmlər, həmdəmlər; Birbirinə gündə dəyər, ağlaram. M. V. V.. Bitmiş ramazan, bərhəm olur məclisi-ehsan; Nəqdin verərək, nisyə behişt aldı müsəlman. M. S. O..